Krijg je een compliment, blijkt dat ze iets van je gedaan willen hebben. Zijn er Olympische spelen en denk je dat het om de sport gaat, zijn er vooral politieke discussies. Krijg je een bos bloemen van je partner, blijkt hij vreemd gegaan te zijn. Heb je een prachtig erfstuk waarvan je dacht dat het een stoel was, zak je er doorheen en is het plotseling oude troep. Heb je een leuke baan en vastigheid, wordt je ziek of krijg je ontslag.
Maakt het wat uit dat er graaiende mensen zijn die de wereld in een financiële crisis storten? Gisteren zag ik een film over het ontstaan van de huidige financiële crisis. Hoewel het maar een film is, ben ik best wel aan het denken gezet. Ik heb namelijk geleerd dat graaiende mensen slecht zijn, maar ik heb ook geleerd dat geld moet rollen. Graaien zorgt er voor dat geld gaat rollen. Toch?! Dan is het toch goed?
De periode rond de jaarwisseling wordt gekenmerkt door vele terugblikken op het oude jaar en vooruitblikken op het nieuwe jaar. Er worden echt ongelooflijke uitspraken gedaan en analyses gemaakt. Vele tenenkrommend. Veel analyses gaan over de crisis. Zal het in 2014 beter gaan? Zal de crisis nu eindelijk over zijn? Of deze is ook heel erg: “2014 wordt het jaar van de waarheid!”
Zes januari met drie-koningen wordt alle kerstversiering opgeruimd. Tegelijkertijd gaan de meeste goede voornemens weer de ijskast is. Blijkbaar vallen ze onder de noemer 'kerstversiering'. Leuk voor kerst en Nieuwjaar, maar nu weer terug naar de waan van alledag! Hoe komt het toch dat goede voornemens zo'n korte houdbaarheidsdatum hebben? En hoe bereik je dan wél al je doelen? Natuurlijk is de kerstvakantie een periode van overdenking en plannen maken.
Je snapt wel dat ik als leiderschaps-coach een voorstander ben van coachend (dienend) leiderschap. Ik vind het belangrijk dat mensen ‘hun eigen ding doen’. Veel managers vinden dat helaas nog een bijzaak. Gelukkig heb ik ook een financieel argument (en wordt hierin ondersteunt door wetenschappers die dit uitgebreid onderzocht hebben): Coachend leiderschap is een basisvoorwaarde voor een financieel gezond bedrijf met betrokken medewerkers.
Stel dat je coachend zou willen leidinggeven. Zou je dat durven? Mogelijk vind je dit een vreemde vraag. Maar denk maar eens goed na. Want wat betekent coachend leidinggeven nou eigenlijk? En wat heb je daar voor nodig?
De voorwaarde om coachend leiding te geven is dat je jouw zelf-leiderschap goed ontwikkeld hebt. Leiderschap is de voorwaarde voor effectief (al of niet coachend) leidinggeven. Leiderschap en leidinggeven zijn twee totaal verschillende begrippen!
Ken je ook iemand die naar zo’n ‘foute’ training is geweest en roept dat we vanaf nu geen problemen meer hebben, maar enkel nog mogelijkheden? Zo iemand die er vervolgens een probleem van maakt dat je het niet snapt? Die vindt dat je niet meewerkt. Die zo’n vreselijk irritant mannetje is geworden. Zo’n wijsneus.
Om mens te zijn moeten we discrimineren. Het kan niet anders. Bij de vraag wat het betekent om mens te zijn komt het begrip ‘ego’ om de hoek kijken. Ego is datgene wat ons uniek maakt. Wat ons onderscheidt van de rest. Tegelijk scheidt ons ego ons ook van de verbondenheid met alles en iedereen om ons heen.
Toen ik voor het eerst het woord ‘vechtscheiding’ hoorde, was ik blij verrast met de taalkundige spitsvondigheid. Echt een hele leuke woordspeling. Als het zo’n leuk woord is dan moet het wel een heel leuk ding zijn. Dat beeld wordt inmiddels bevestigd, want iedereen heeft het over een vechtscheiding alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Eigenlijk is het raar dat we tegenslagen kennen. Op de een of andere manier maken we verwachtingen. Als die niet uitkomen ervaren we een tegenslag. De oplossing is dus heel simpel: Je moet gewoon geen verwachtingen hebben. Maar ja; we zijn mensen en die hebben nou eenmaal verwachtingen. Toch?! Of zit het anders in elkaar? Kunnen we ook gewoon gelukkig zijn zónder verwachtingen?
Als je veel dankbaarheid ervaart, dan mag je daar heel dankbaar voor zijn. Dankbaarheid is namelijk de sleutel tot geluk, welzijn, goede relaties, gezondheid, blijheid, persoonlijke groei, ontvankelijkheid, ondernemerschap, warmte, zelfacceptatie, autonomie en nog veel meer mooie aspecten van het leven. Genoeg redenen om eens wat dieper op dankbaarheid in te gaan. Ik ben in ieder geval al heel dankbaar dat je hier bent en de tijd neemt om deze blog te lezen. Dank je wel.
Als ondernemer in het MKB heb je het best lastig in de huidige economische situatie. Waarschijnlijk ben je goed opgeleid in je vak en had je een helder doel voor ogen toen je begon. En vooral economische voorspoed... Maar ja; dan komt er zomaar een crisis tussendoor. In economische voorspoed kan iedereen wel een bedrijf leiden. In een crisis is dat wel even anders. Dan komt het aan op puur ondernemerschap. Dan moet je over perfecte communicatieve vaardigheden beschikken. Je medewerkers optimaal kunnen motiveren. Creatief blijven. Je persoonlijke en zakelijke missie kraakhelder hebben.
Je hebt hele normale mensen en mensen die wat apart doen. Nou is natuurlijk de vraag wat ‘normaal’ is. Als je iemand anders laat bepalen wat normaal is, dan heb je toch wel een probleem. Dan leef je niet je eigen leven, maar dat van die ander. Andersom geldt dat ook; als jij gaat invullen voor een ander, dan ben je niet met de ander bezig, maar wat jij voor die ander bedacht hebt. Doe eens normaal zeg! Get a live!
Vroeger zette ik me altijd af tegen 'ambtenaren': Om vijf uur staat het eten op tafel, dus moet je klokslag half vijf bij de prikklok staan. Dus moet je om vier uur geen telefoon meer oppakken. Anders ben je mogelijk niet om half vijf weg. Ik was zelf een keiharde werker die geen grenzen kende. Nou ja tot mijn burnout dan… Nu ik wat ouder ben, twijfel ik steeds meer of ze niet altijd al gelijk hadden. Ps. Ik denk het niet hoor, maar toch eens goed om te bekijken of ze misschien op sommige vlakken wel eens een goed punt gehad zouden kunnen hebben.
Binnen NLP-land hoor je nogal eens dat je geen ‘waarom’ mag vragen. Maar waarom mensen niet snappen waarom je geen waarom mag vragen is niet altijd duidelijk. Ik snap ook niet waarom, maar ik zal het eens uitleggen. Waarom? Tsja; dat zouden we niet meer vragen. Toch!?
Waar het feitelijk om gaat is dat een waarom-vraag meestal een heel negatieve intentie en uitwerking heeft. Het gaat er met name om dit je dit soort vragen niet meer stelt.
Vorige week moest ik even wachten bij de kapper en maakte een grote fout: Ik zat me te vervelen en pakte onbewust de krant. De Telegraaf nog wel. Dus ik begon geheel onbedachtzaam te lezen en merkte eigenlijk pas na een vijftal minuten dat ik aardig depressief aan het worden was. Maar op de een of andere manier bleef ik doorgaan met lezen. Misschien is het depressief worden van kranten lezen een verslaving: Ik bleef immers doorlezen terwijl het niet goed voelde.
Dienend leiderschap is volgens sommigen een hype die wel weer overwaait. Een nieuwe management stijl die alle andere vervangt. Dat maakte me erg nieuwsgierig en ik ben op onderzoek uitgegaan. Wat maakt dienend leiderschap nou zo uniek of anders dan al die andere stijlen?
Mijn conclusie is dat dienend leiderschap niet een bepaalde stijl van leidinggeven is zoals bij de vier stijlen van het situationeel leidinggeven. Het is meer een levenshouding. Hoe je als mens in je werk en je leven staat. Het is de basis om, ongeacht de stijl, verantwoord leiding te kunnen geven.
Veel mensen durven de controle niet los te laten. Ze zijn bang dat je zonder controle erg kwetsbaar bent. Als je ooit gekwetst bent, dan is zo'n reactie wel logisch. De oplossing is dan om die vervelende lading los te laten en je weer kwetsbaar op te stellen. Dat zou ik zeker aanraden, want controlefreaks zijn vaak niet zo prettig in de omgang....
In mijn jeugd ben ik me, ondanks zijn martel-praktijken, gaan hechten aan mijn tandarts. We bleven met de gehele familie steeds ‘vrijwillig’ bij hem terugkomen. Het was immers zo’n goede tandarts. De redenatie was: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden”. Nou dat ging bij hem niet gebeuren. Waarschijnlijk hebben tandartsen dat spreekwoord zelf bedacht om onschuldige mensen te kunnen martelen. Mogelijk al in de middeleeuwen.
Hoewel ik het steeds minder zie, zijn veel mensen op zoek naar zichzelf. In mijn jeugd gingen mensen naar India of maakten ze wereldreizen om te ontdekken wie ze waren. Nou is er niets mis met reizen en van alles ontdekken, maar jezélf ontdekken kun je veel beter híer doen.
Interessant is om te bekijken waarom je eigenlijk jezelf wilt zoeken. De belangrijkste reden die ik kan bedenken is dat je jezelf kwijt bent. Waarom zou je anders naar jezelf op zoek gaan?! (Eigenlijk vreemd dat je jezelf kwijt kunt zijn)
Sommige regels zijn er niet om niet nageleefd te worden. Andere weer wel. Zo mag je moppen en dubbelzinnigheden nooit uitleggen. De reden is dat iedereen een grap of metafoor op zijn eigen unieke manier interpreteert. Dat is ook precies de bedoeling. Bij een mop of metafoor wil je dat mensen er iets leuks mee gaan doen. Dat is genoeg.
Als je met deskundigen urenlang over een probleem kunt praten, dan zal het wel een serieus probleem zijn. Hoe kun je er anders urenlang over praten?! Maar als een deskundige geen energie wil steken in jouw ‘probleem’ maar liever bespreekt wat je eigenlijk wél wilt, dan ontstaat er een heel andere energie. Dan zie je plotseling nieuwe mogelijkheden.
Er worden regelmatig uitspraken gedaan die wel lijken te kloppen, maar die je niet weten-schappelijk kunt onderbouwen. Niet kunt bewijzen. Je kunt wel zeggen dat alles mogelijk is, maar dat kun je nooit aantonen. Dat moet je maar voor waar aannemen. Gelukkig kunnen wetenschappers steeds beter laten zien hoe het in onze hersenen werkt. Veel stellingen binnen NLP zijn hierdoor al wetenschappelijk aangetoond.
Veel mensen haken af bij de uitspraak “Alles is mogelijk”. Want dat ís niet zo. Proficiat dat jij er nog bent en alles mogelijk leest. Misschien vind je hier het lichtpuntje aan het einde van de tunnel van beperkingen. In tijden van crisis lijkt steeds minder mogelijk. Je krijgt het gevoel dat je moet vasthouden aan wat je hebt. Dat je alles moet veilig stellen. Dit is precies de manier om je af te sluiten van de oneindige mogelijkheden. Je gaat steeds minder mogelijkheden zien. Je wereld wordt steeds kleiner.
Dienend leiderschap staat in eerste instantie haaks op het klassieke beeld van carrière maken. Ga maar eens na: Je hebt een prima opleiding en je wilt je kennis goed inzetten. Dan begin je in je eerste baan en wordt je gevraagd wat je eigenlijk geleerd hebt tijdens je studie. Tsja, eigenlijk niets nuttigs. Hier doen we het namelijk op onze eigen manier. En die heeft niets te maken met al dat theoretisch gedoe. Je kunt meedoen, of je kunt jezelf aanpassen.
In communicatietrainingen leer je om je boodschap zo goed mogelijk over te brengen. Zorgen dat mensen je snappen en volgen. Vaak lukt dat wel bij klanten, collega’s en medewerkers. Maar wat gebeurt er als het allemaal heel persoonlijk wordt? Als het over de communicatie tussen jou en je geliefde gaat? Wat als het gaat over het uiten en ontvangen van liefde?
Mindfulness is wat we allemaal willen bereiken. Lekker in het moment zijn. Genieten van je werk, je partner, je kinderen, de natuur of een goed boek. Vrij zijn. Oneindige mogelijkheden zien. Werken en leven in vrijheid en overvloed.
Maar hoe bereik je dit? Hoe vind je rust als je stress hebt? Hoe krijg je energie als je burnout bent? Hoe wordt je fit als je overspannen bent? Hoe blijf je in je kracht als je uit balans bent of onder druk staat?
In je werk en leven ben je vaak met activiteiten bezig die maar niet opschieten. Geen resultaat opleveren. Je doet enorm je best, je stopt er veel tijd in, maar de revenuen blijven uit. Je moet investeren zeggen ze dan. Maar klopt dat wel? Wanneer moet je schakelen en iets anders gaan doen. Ik zal nu maar alvast verklappen dat ik het antwoord ook niet weet. Misschien helpt het om er eens bij stil te staan.
De ‘boerenwijsheden’ die ons Nederlanders zo nuchter houden, komen vaak sterk overeen met de oude Chinese wijsheden uit de TAO. Ik ben geen neerlandicus, maar ik denk niet dat het om plagiaat gaat. Mogelijk waren onze voorouders slimmer dan we dachten, of waren ze gewoon heel erg praktisch ingesteld.
Flow is als alles vanzelf gaat, als je heerlijk in je vel zit, als de energie stroomt, als je vrij bent. Het is dus logisch dat je nu even in de flow stapt. Toch?! Tsja als het zo makkelijk zou zijn, dan zou het woord flow niet bestaan. Dan is het net zoiets als aan een vis vragen wat water is. Dan wist je niet beter. Blijkbaar kunnen we ín de flow en úit de flow.
"Het is mijn missie mensen te inspireren te werken en leven in vrijheid en overvloed. Effectief leren omgaan met onzekerheden en tegenslagen. Dat doe ik via training, coaching en mijn blog".
